πρόσρηση

η / πρόσρησις, -ήσεως [προσλέγω] ΝΜΑ

1. προσαγόρευση, προσφώνηση, χαιρετισμός

2. ονομασία, όνομα

αρχ.

1. το πρόσωπο ή το πράγμα το οποίο προσαγορεύει κανείς, το αντικείμενο τής προσαγόρευσης

2. συμβουλή, παραίνεση

3. ορισμός («μιᾷ χρώμενοι προσρήσει τῇ τῆς ἀνδρείας», Πλάτ.)

4. φρ. «καθ' ἑκάστην πρόσρησιν»

(λογ.) κατά τον τρόπο ο οποίος προστίθεται κάθε φορά.